Joscha van Deijk

Kanonnier in het Nederlands Vestingmuseum

“Kanonnier worden: dát wilde ik wel”

Enige tijd geleden verhuisde Joscha met zijn jonge gezin vanuit Diemen naar Muiderberg, de plek waar hij opgroeide. Hij vertelt geamuseerd: “Mijn vrouw is een geboren Amsterdamse en ze heeft een heel bijzonder beeld van wat het leven in een dorp inhoudt. Vrijwilligerswerk maakt daar wat haar betreft onderdeel van uit. Gek genoeg zocht ze uitsluitend naar vacatures die vooral voor míj heel geschikt waren. Ik had er eigenlijk niet zo’n zin in, tot ze me wees op een vacature voor kanonniers in het Vesting Museum Naarden. ‘Maar dát wil ik wel,’ riep ik meteen.”

Fascinatie voor het leger

Joscha groeide op als zoon van twee pacifistische ouders. “Ik mocht bijvoorbeeld niet naar The A-team kijken op televisie of met een Terminator spelen. Dat resulteerde in een levenslange fascinatie voor alles wat met het leger te maken heeft. Toen ik zes jaar oud was, namen mijn opa en oma mij een keer mee naar het Vesting Museum, waar we het kanonschieten bijwoonden. Ik weet het nog héél goed, want het heeft een ongelofelijke indruk op mij gemaakt.” Elke derde zondag van de maand is het Schuttersdag in het Vestingmuseum: om 14 en om 15 uur wordt er met de oude kanonnen geschoten. “Dat wordt gedaan door de kanonniers, die vooral geen soldaten genoemd mogen worden.”

Twee verschillende dingen

En nu is Joscha zelf kanonnier, al moet hij er nog wel officieel een examen voor afleggen; hij is pas net begonnen. “Hoewel er slechts een fractie van het kruit verschoten wordt ten opzicht van vroeger, ben je natuurlijk wel met een kanon en met buskruit in de weer, dus het is belangrijk dat je goed weet waar je mee bezig bent. Vandaar dat examen.” Joscha doet het werk als kanonnier met veel plezier naast zijn werk als story artist. “Heel iets anders, dan maak ik bijvoorbeeld storyboards voor commercials, televisieseries en films of ik werk mee aan een animatiefilm. Het is leuk om twee heel verschillende dingen te doen.” Zelfs zijn ouders zijn enthousiast; ze zijn beiden docent en vinden de historische context ervan heel interessant. Joscha kijkt er enorm naar uit om zijn twee neefjes en zijn eigen dochter, die nu nog heel klein is, te laten zien hoe hij de kanonnen bedient. “Die zijn vast heel trots op me.”